bir ağacın dibinde uyanan gözlersönmüş bir yangını gözetliyor kulesindenince iplikler bağladım boynuma. yürüdükçe sökülen yokluğun uzuyor denize doğru duvarlara çizilmiş resimçağrılmayan kâğıtlar düş’ün içinden geçen
bir kavak ağacı oldun sen