Risteyen Gazincbar

Pîrika min
Xeftanekî sor
Bi ser gulîyên xwe de danî
Ü bi kezîyên ciwaniya xwe honand
Eşên di dilê xwe de

Di tayek porê xwe yê spî de
Şewata lawê xwe hîs kir
Ü di dilê xwe de pêçand
Dawîyê kir nivişt
Ü xist stûyê xwe

Carinan diperpitî sînga wê
Bi eşqa xêrnedîtîyê xwe
Ü dikir qêrîn li asîmanan

Hawara wê bi ser emrê wê de
Dilerizî

Wê belengazîya xwe
Di xemgînîya xwe de dikir xew

Ü difetisand hêsirên xwe
Di zengiloka xwe de
Heta ber mirinê
Di bêdengîyê de