Mahruk Baba

Yılların berraklaştırdığı uzun seyrek saçlarını aralayarak, tekrar kavuşturdu dudaklarını başpare ile. Makamın neyin perdelerinde belirmesi ile adeta zikzaklar çiziyordu parmakları.

Neyden tezahür eden makam, ipli topaçların atılıp geri çekilmesini andırıyordu. Taksimin sonuna geldiğinde, bir maratonu bitirmiş sporcudan farksızdı hali. Dudaklarını yari gibi gördüğü başpâreden çekti, ellerini neyin perdelerinden göğsüne götürdü ve mecliste bulunanların yüreklerine son noktayı koydu…