Kızıl Evren

Alexis mumları yaktı. Üzerini çıkarıyordu. Kın dili tutulmuşçasına kıza bakıyordu. Sonraları fark etti ağzının açık olduğunu. Alexis yanına geldi, ellerini tuttu. Kın nefes alamıyordu. Kalp atışları kulaklarını çınlatıyor, bir yandan kızın güzel tenine dokunuyordu. Kafası allak bullaktı. Ömür boyu burada kalabilirdi. Ne de olsa Taja yalnız değildi. Taja... Düşününce içinde bir şeyler kıpırdandı. Tam bir ahmaktı. Nasıl da ayrılmıştı onlardan. Bedeni düşüncelerini engelliyordu. Bir anlık dalgınlık, merak, kendisini nerelere getirmişti. Bir an Mori’nin yüzü belirdi aklında. “Beni öldürecek. Bu sefer kesinlikle öldürecek!”