Güneşin Battığı Yere

Beni uzaklarda bilme ey yar!... 
Vuslat; hakkımda arama kararı çıkarmış benim, kaçamadım daha fazla ve sana olan hasretime teslim oldum, tutukluyum şimdi. Say ki celse tamamlandı, müebbet yedim, dönmeyeceğim!

Ya da sen “gel” demezsen dönemeyeceğim!.. 
“Gel” demezsen çözülmez prangalarım, açılmaz demir parmaklık… 
“Gel” demezsen affa girmiyor yediğim ceza anlıyor musun?
Ya beni “hücremden” çıkar ya da Allah rızası için “çık hücrelerimden" 
Veya boş ver be!.. "Kal" anasını satayım!...

Ben hücremde bir kez tadarken ölümü, sen hücrelerimde binlerce kez yaşa!
Ben ölürsem “senin için” ölürüm!.. Peki sen kimin için yaşayacaksın?  Hep “sustun” ya hani ve hep susturdun… Sahi ne zaman konuşacaksın? 
“Çok geç” olduğunda mı? 
Oysa; çok geç demek için bile “çok geç” olur bir gün!.. 
“Gecikirsen” anlayacaksın!...