Gönül Aleminden Sohbetler 4

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ashabıyla Tebük Seferi’nden dönüyorlarken buyurdular ki: ‘Şimdi küçük cihadı (cihad-ı asgar) yaptık, artık büyük cihâda (cihad-ı ekber) başlıyoruz.’ Ashab-ı güzin efendilerimiz şaşkınlıkla mukabelede bulundular: ‘Aman ya Resûlallah! Bizler de çok zorlu geçen, büyük bir cihad meydanından döndüğümüzü zannediyorduk. Bize büyük cihadın (cihad-ı ekber) ne olduğunu haber verir misiniz?’ Allâh’ın Resûlü İki Cihan Serveri Efendimiz Hazretleri buyurdular ki: ‘Nefsle cihâddır, mücâdeledir.’

Düşmanla cihad edip harbe giriştiğimizi farz edelim. Bu harpte ölürsek şehit, öldürürsek gazi oluruz. Amma büyük cihad diye hadis-i nebevîde ifade buyrulan nefsle mücâhedede düşmanı öldürürsek gazi-i ekber, oluruz; Allah muhafaza o bizi öldürürse, imansız göçeriz.

Es’ad-ı Erbili Efendimiz (k.s.) ‘Kişi tek başına, kendi kendine nefsini öldürmeye güç yetiremez’ buyururlardı. Bir kutb-ı cihana teslim olmadan, bu büyük nefs düşmanını, tek başımıza kendi gücümüzle bertaraf edemeyiz. Ancak şimşir-i hakîkat denilen kutb-ı cihânın hakîkat kılıcı nefs düşmanın boynunu vurabilir. Onu kökünden kesip atabilir!