Bir Milletin Kıyamı

On Beş Temmuz gecesi kükreyen bir aslandı
Yabanîlere değil; milletine yaslandı!
Yalnız ona el açtı, tek Allah(c.c)’a dayandı
Olanlar, olacaklar hepsi ona ayândı…
Yiğitlere “öl” diye ulaşınca emirler
Cafer-i Tayyar olur Ömer Halisdemirler!
Rabbim “kılıcım demiş” bu kahraman millete
Tufanlarla sınar da; düşürür mü zillete?
İnsanlık tarihiyle yarış eder yaşımız
Kesilse de eğilmez hep dik durur başımz!
Gâvurla hempaları tuzak kurdu “derinden”
Binlerce hâîn çıktı, “şanlı” Türk askerinden…
İstirâhâtte iken “Gölbaşı’nda” yiğitler
Füzelerle saldırdı “Fetöcü kuduz itler!”
“Söz konusu vatansa” erkeğiyle kadını
Tarih sayfalarına kanla yazar adını!
Hâînlerin tankına kamyon sürdü Şerife
Lânet olsun “halkına tank yürüten” herife(?)
Nasırlı ellerinle şamarladın ya tankı
Melekût âlemine ulaşmıştı bu yankı!