Altın Çağın Mucitleri

Bilimin ve tekniğin olmadığı, açlık ve sefaletin kol gezdiği, toplumsal iradenin kiliselerin, derebeylerin ve göstermelik kralların hegemonya olduğu bir Avrupa düşünün. Tarihin bile karanlık çağ olarak nitelendirdiği bir dönemi yaşarken doğuda ise tam tersi bir durum yaşanıyordu. Bütün tarihçiler ve tarih bilimi Orta Çağ’ı, batı dünyasının karanlık devri olarak nitelendirirken aynı çağı ise Doğu’nun Altın Çağı olarak izah ediyor.

Öyle bir devir düşünün ki, adaletli yönetimler, bilim ve sanata önem veren yöneticiler, her kentin adeta kültür sanat merkezlerine dönüştürüldüğü, çağdaş eğitim kurumlarının kurulduğu, ve bu kurumlarda yetişen binlerce ilim adamını yaşadığı bir çoğrafya... Böylesine mükemmel bir atmosferde çağlara ışık tutan insanların yetiştiğini biliyor musunuz? Dünya Tarihi’ne geçen bu önemli bilim adamlarımızdan bazılarının ismi: Ebü'l-Kasım Zehravi, El Buruni, El Dinaveri, El Cezeri, Fergani, Hezarfen Ahmet Çelelbi, İbni Fazıl, İbn-İ Heysem, İbn-i Sina, Lagari Hasan Çelebi, İbn-i Hazm, İbn-i Rüşd, İbn-i Baytar, İbn-İ Battüta, İbn-i Firnâs, İbn-İ Ebi Usaybia, Ebul-Vefa Buzcâni, İbn-İ Haldun... Burada Sadece Birkaç Tanesinin İsmini Sıralardık, Birde Bunları Yetiştiren Alimler Bulunuyor. Onları İsimleri İse: Abdulkadir Geylani, Ahmet Yesevi, Akşemsettin, Bişr-i Hafi, Muhammed El Buhari, Ebu Müslim-i Horasani, Ebül Vefa El Bağdadi, Hz. Mevlana, Şems-i Tebrizi, Yunus Emre, Şeyh Edebali...

Avrupa ve Batı dünyası karanlık çağı yaşarken, Ortadoğu’da bu Alimler ve mucitler adeta birer güneş misali ilimle parlayarak Dünya’yı aydınlatıyorlardı.